(tytuł oryginału: Gruzinskaja piesnja) 

Winogronu ziarenko w ciepłej ziemi ułożę,
ucałuję owoce, potem zerwę dojrzałą już kiść,
i przyjaciół zawołam, i na miłość serce otworzę...
Jeśli nie – po cóż miałbym na wiecznym świecie tym żyć? 

Zastawiłem już stoły i czekam, kiedy wreszcie przyjdziecie.
każdy w twarz niech mi rzuci, za kogo mnie ma.
Car niebieski łaskawy da znak, że odpuszcza mi grzechy...
Jeśli nie – po cóż żyć na tym wiecznym świecie bym miał? 

Tylko dla mnie zaśpiewa moja piękna Dali w purpurze,
a ja w czerni i w bieli głowę przed nią pochylę, by...
by zasłuchać się w pieśni, z miłości zapłakać i umrzeć...
Jeśli nie – po cóż miałbym na wiecznym świecie tym żyć? 

No, a kiedy zakłębi się zmierzch, wokół kąty wymiecie,
jeszcze raz niech przepłyną tuż, obok, jak dobre sny,
biały koń, siwy orzeł i cień złotej rybki niech przemknie...
Jeśli nie – po cóż miałbym na wiecznym świecie tym żyć? 

tłum. Paweł Orkisz 

wolno, na 6/8
zwrotka        / c / c / f / f / B / B / Es / G7/
                 / c / c / f / f / G7 / G7 / c / c /
                / C7/ C7 / f / f / G7 / G7 / c / c /