rytm: 4/4 spokojnie, mocno

Słodycz miodu z powrotem nas zalewa.                               / G / G / D / D /           
Ja – mucha uwięziona w starej pajęczynie wiary,                 / e / C/ G / D /
z garbem nadziei, że pająk-śmierć daleko, daleko                / G / G / D / D /           
przerażony tą naglą zagrożenia falą                                   / e / C / G / D /                                      

krzyczę: „boję się miodu”,                                                      //: G / G /                                                    
krzyczę: „miodu nie chcę”                                                      / D / D /
krzyczę: „zabierzcie go, zabierzcie!”.                         / C / C / G / D ://

Gorycz epitetów dosięga naszych głów.
Ja – tułacz zapatrzony w czarnobiałe karty
romantyzmu Adama i miłości Juliusza –
chcę tylko powietrza i prawdy!
Pytam więc: „czym mam zasłonić twarz?
czym zasłonić mam twarz?”
Nie plujcie!
 
Scenariusze na nowo rozpisane na role,
a moi bliscy wciąż przywiązani do krzeseł.
Status quo, a cierpną już kolana!
I tylko czekam, aż się naród podniesie.
Proszę więc, na razie proszę:
„Pozwólcie nam wstać!
Pozwólcie nam zagrać inną rolę!”
 

sł. muz. Paweł  Orkisz

Informacje o piosence: to jest tekst uniwersalny, aktualny nawet dziś!
rok powstania:  1982

rok i miejsce pierwszego publicznego wykonania: nie pamiętam, ale śpiewałem to często

rok i miejsce pierwszej publikacji: kaseta „Komentarz” (wyd. Niezależna Oficyna Wydawnicza, Kraków - Nowa Huta 1984)
CD:  "Komentarz"